A comunidade educativa do IES Leiras Pulpeiro quere denunciar esta terrible lacra social.
Gustaríanos que a mocidade tomase conciencia para non reproducir condutas violentas nin como vitimas nin como verdugos.
O alumnado de 2º de Bac reflexionou sobre a violencia de xénero despois da lectura de "A ESENCIA DA CIDADE" escrito por María Reimóndez do libro "Camiñan descalzas polas rochas". Autoras polos dereitos humanos das mulleres. Amnistía Internacional. Tris Tram edicións.
Ódiame por non ser perfecta,
mátame con máis caricias sen amor
que tan só demostran a túa covardía
impregnada en palabras cínicas.
Aquela tarde de chuvia
que nos resgardamos da treboada
queda xa tan lonxana…
Aquela excursión a Santiago
cando nos bicamos por primeria vez.
Está xa olvidada?
Maria Puta é o meu nome,
Puta por non ser a escrava dun home,
unha puta máis do cabaré
da infamia na que estamos.
Mais a única puta é esta sociedade.
Dous anos no inferno,
dous anos de dor,
dous anos de temor,
moitos máis de soidade
e depresión.
Baixo os muros desta cidade
atópanse as miñas bágoas,
as miñas penas,
os meus rogos…
A memoria é un vestixio,
un retal de seda fina
que só caduca coa morte,
e tras tantas crises e tantos choros;
sigo sen saber o por qué.
David G. Boyero.2º BAC
mátame con máis caricias sen amor
que tan só demostran a túa covardía
impregnada en palabras cínicas.
Aquela tarde de chuvia
que nos resgardamos da treboada
queda xa tan lonxana…
Aquela excursión a Santiago
cando nos bicamos por primeria vez.
Está xa olvidada?
Maria Puta é o meu nome,
Puta por non ser a escrava dun home,
unha puta máis do cabaré
da infamia na que estamos.
Mais a única puta é esta sociedade.
Dous anos no inferno,
dous anos de dor,
dous anos de temor,
moitos máis de soidade
e depresión.
Baixo os muros desta cidade
atópanse as miñas bágoas,
as miñas penas,
os meus rogos…
A memoria é un vestixio,
un retal de seda fina
que só caduca coa morte,
e tras tantas crises e tantos choros;
sigo sen saber o por qué.
David G. Boyero.2º BAC
Pediume perdón,
deume unha labazada
pero pediume perdón.
Cun bico
curoume a ferida da cara,
cun sorriso
a do corazón.
Díxome que me quería.
Chamoume puta, pero
díxome que me quería.
Cunha caricia
limpoume as bágoas.
Cunha aperta
tranquilizoume o corazón.
Os seus bicos frecuentes,
os seus sorrisos diarios.
As bágoas
ao primeiro eran poucas.
As apertas
remataron sendo as boas noites.
Agora non me pide perdón,
nin me di que me quere.
O último foi a saída do inferno
Para chegar a unha vida mellor.
Lara María Adán. 2º BAC
deume unha labazada
pero pediume perdón.
Cun bico
curoume a ferida da cara,
cun sorriso
a do corazón.
Díxome que me quería.
Chamoume puta, pero
díxome que me quería.
Cunha caricia
limpoume as bágoas.
Cunha aperta
tranquilizoume o corazón.
Os seus bicos frecuentes,
os seus sorrisos diarios.
As bágoas
ao primeiro eran poucas.
As apertas
remataron sendo as boas noites.
Agora non me pide perdón,
nin me di que me quere.
O último foi a saída do inferno
Para chegar a unha vida mellor.
Lara María Adán. 2º BAC
A violencia de xénero é un mecanismo socialmente aceptado e tolerado para perpetuar a subordinación sobre o sexo feminino, no cal o uso da forza e o abuso de poder é considerado un patrimonio xenérico do sexo masculino. Isto é algo que un número elevado de mulleres teñen que soportar diariamente e que en moitos casos acaban asumindo como algo normal, acabando fatalmente nos casos máis graves coa morte da muller a mans do home. ..pero en moitos casos non son cnscientes do que lles ocorre a elas, mais tamén o resto da sociedade ten que axudalas a superalo e a que recueren a súa ida
Laura Fariñas Taboada. 2º Bac
A protagonista a través da observación das dúas cidades (Lugo e Vigo) encontra similitudes co propio contido da vida. Tales como que existen cousas feas e inxustas (como os edificios que parecen colmeas) ou a beleza que fai chegar á protagonista á conc lusión de que a loita por sonseguir o fermoso é o propio motor da vida
Non estamos sós, vivimos en sociedade e o que ca un de nós fai, impórtanos a todos.
Non estamos sós, vivimos en sociedade e o que ca un de nós fai, impórtanos a todos.
Carolina Isabel Fernández Lago. 2º BAC.
...Outro culpable é a sociedade porque dende sempe considerou a a muller inferior, feito que á maioría dos moszos de hoxe en día costa entender. Porque polo feito de ser muller, ten que ser unha persoa inferior? Deixo a pregunta no aire porque eu non atopo a resposta. Poderiamos seguir na procura de responsables, pero no serve de moito, o verdadeiro responsable é o agresor..
Sergio Lage
Que leva a un maltratador a decidir que unha persoa pasa de ser iso, unha persoa, a un obxecto que pode dominar? Non entendo o irracional, o salvaxe que pode chegar a ser o estúìdo "xénero humano". Somos máis agresivos que os propios animais, eles non torturan , non abusan e non destrozan a vida doutro por pracer.
Eu persoalmlente, sinto non ser imparcial, pero son unha muller e estou moi farta de ver e sufrir actos que non comprendo e que nunca poderán ser xustificables. Para min tamén son culpables factores como a escravitude, mesmo a sexual, en pleno século XXI....
Yanira Núñez. 2º BAC
A violencia de xénro pódese dar de varias maneiras, mediante insultos e golpes ou acoso, por exemplo cando María rompeu con Carlos, aínda que non estivesenxuntos, el seguía vixiándoa...
O que si sei é que María fixo ben en seguir loitando polo seu futuro, porque ela non tiña que seguir aguantando un calvario así. E a partir desta experiencia aprendeu moitas cousas e entendeunas. Unha muller non é un ser inferior ao home, somos iguais.
Esther Marqués 2º BAC
A violencia de xénero está asociada ao machismo, ata hai relativamente pouco o home era xonsiderado superior á muller, e algúns exercian esta superioridade sobre ela a base de golpes...
O gran inconceniente na solució ao maltrato é que moitas vítimas non denuncian o abuso que sofren. Algunhas persoas néganse a falar prisioneiras de dependencia do seu maltratador, isto actúa como unha venda que lles tapa os ollos e que lles impide ver do que realmente son vítimas. O medo é outra causa do silencio.
María García. 2º BAC
O relato "A esencia da cidade" falamos dunha rapaza da nosa sociedade que un día cando ía pola rúa cara ó seu instituto viu escrito nunha parede "María, puta". Ela sentiuse moi mal (xa que o seu nome era tan común que tiña vergoña do que dixera a xente). Esta rapaza tiña un mozo que o máis popular do instituto. Ao principio era a mello persoa do mundo pero despois converteuse nunha sombra para ela xa que lle tiña que pedir consentimento para moitas cousas. Ademais disto pasaba pola penuria da violencia porque el lle pegaba e a insultaba.
Nazaret Real. 2º BAC
Ningún comentario:
Publicar un comentario